Working girl !
You 're reading the blog of a working girl... Jepperdejepjepjep, ik kan terug aan de slag. En maandagochtend zelfs al. Eigenlijk had ik gehoopt op minstens een paar daagjes vakantie, maar u hoort me niet klagen. No way. Maandag begin ik te werken aan een nieuw programma dat in t buitenland zal gedraaid worden. That's all I know... Ik weet niet voor welke zender, ik weet niet welk buitenland, ik weet niet wat voor programma. They'll fill me in on all the details on monday. Ik heb staan springen in mijn tuin van geluk, ik heb mijn liefje gezoend en gezoend en gezoend tot hij er rood van werd. Ik kan weer aan de slag. Onze vakantie naar de Dordogne is geannuleerd. Maar in de winter gaan we met vakantie. Zonder fout. Zeker weten. 't Is ook bijna winter, toch?

Jippie !
Ik ben vandaag in Oostduinkerke geweest. Niet lang, gewoon een goed uurtje, maar ik heb genoten ! Het heeft echt deugd gedaan. Eigenlijk is er in heel Oostduinkerke niks te zien, maar voor mij is het één grote herinnering. Ik hou van dat dorp. En natuurlijk: ik heb er flip-flops gekocht ! Ze doen pijn, ze zitten helemaal niet zo goed, maar ze zijn wel mooi ! Ze zijn oranje, en hebben roze bloemetjes op de riempjes. Maar misschien went het gevoel nog, van die pijnlijke koord tussen mijn tenen. Maar da's bijzaak. Ik heb flip-flops ! Jipppie ! Geen job, wel flip-flops. Een mens moet keuzes maken, niewaar?

Opruimen
Ik doe vandaag mijn voorlaatste dag op deze job, maar wel de laatste in ons kantoor in Jabbeke. Morgen zit ik in Brussel. Ik heb de hele computer opgekuist. Geen lieve mailtjes meer van mijn liefje, geen sexy-talk meer, geen persoonlijke documenten zal onze it-man nog terugvinden. Ook foto's van recepties, draaidagen, personeelsfeestjes, zijn vakkundig verwijderd. En ja, ook gedelete in de prullenmand.
Mijn bureau is nog nooit zo netjes geweest. De post-its die ik in de loop der tijd op de rand van mijn scherm had geplakt, zijn weg, amper een spoor nalatend. Ook de foto van Wannes hangt niet meer op het magneetbord, vlak voor me. Telefoonnummers zijn gewist uit het telefoontoestel, notities uit mijn to-do-bakjes zijn weggegooid. Als ik hier straks vertrek, zal het zijn alsof ik hier nooit geweest ben.

Vliegen
We gingen vroeger ieder jaar een volledige maand op vakantie in Oostduinkerke. Met het hele gezin, toen dat nog compleet was. Vijftien jaar lang, iedere augustus, zaten we aan zee. Fantastische vakanties. Ieder jaar opnieuw. Toen ik een jaar of zeven was, wilde ik graag leren vliegen. Op de dijk was een openluchtzwembad. Rond het zwembad, in de hoogte, was een promenade, zodat je rond het zwembad kon wandelen en de zwemmers bekijken. Een meter of drie hoog was het. Ik had een mooi blauw-gestreept rokje aan, dat nogal vrolijk zwierde. Ik dacht bij mezelf, als ik dat rokje met mijn twee handjes openhoud, zodat de wind eronder kan, en dan spring ik van die promenade, dan kan ik vliegen ! Ik probeerde eventjes, en er stond nogal wat wind, en mijn rokje flapperde omhoog. Het zag er goed uit. Dus ik sprong. Rokje open, wind eronder en dan die grote verwachting. Vlieg ik? Vlieg ik echt? Ik wil zo graag vliegen! Ik viel pardoes op de grond. Drievoudige breuk in mijn voet. Mijn broer rende zeven verdiepingen omhoog (want hij mocht van mama niet alleen in de lift, hij wist vast niet dat het in noodgevallen wél mocht) en toen kwam er hulp. Ziekenhuis, auw, gips, auw, terug naar huis.
Ik heb er geen idee van waarom ik dit nu vertel. Ik moest er ineens aan denken...
Update: Mama is vandaag een dag in Oostduinkerke. Maandenlang spreken we er niet over, en ineens, zonder het van mekaar te weten, willen we er allebei naartoe... Raar !

Flip-flop !
In Duitsland loopt iedereen tegenwoordig met de superleuke flip-flops. Ik wil die ook ! Er zit zoveel nostalgie aan verbonden en zoveel leuke herinneringen ! Ik wil ook terug teenslippers ! Het straalt zo helemaal zomer uit en vrolijkheid en goed gezind en zonnetje en terrasje en strand en zee en liefje en flipflop ! Ik word er vrolijk van. Ik ga zaterdag maar eens shoppen, denk ik zo...
ps: ook het sollicitatiegesprek van gisteren ging goed. Nog eeeeven afwachten...

Duimpjes !
Wil u nog even uw duimpjes in de lucht steken voor mij? Vanmiddag een tweede sollicitatiegesprek bij een ander productiehuis voor een job die ik eigenlijk ietsje liever zou willen dan die van vrijdag...
Maar als uw duimen moe worden van al dat werk, mag u ook gewoon een kaarsje branden voor mij hoor, da's wat minder moeite misschien... Doei !

Fijn fijn fijn
't Is alweer voorbij die mooie zomer .... (melodietje zelf bijdenken graag). Och, Keulen was fijn. Niet vergelijkbaar met Parijs wegens eigenlijk geen bal te zien, behalve de Dom en de Altstadt, maar toch wel fijn door het sfeertje dat er hangt. Leuk luxueus hotel, heerlijk ontbijt, geweldige cocktailbar gevonden in een nogal hippe buurt, met open mond naar de Dom gekeken, in t gras liggen slapen langs de promenade aan de Rijn en genoten van t zonnetje. Alweer voorbij. Leuke herinnering.

Doei !
Dankje voor alle duimen die jullie voor mij in de lucht hebben gestoken, ze hebben geholpen. Het was een goed sollicitatiegesprek, maar ik moet nog even afwachten. Maar het ziet er goed uit !
Maandagnamiddag moet ik naar een volgend gesprek, bij een ander bedrijf. Ook een aantrekkelijk voorstel, hoor. Ik ben benieuwd wat het wordt.
Maar eerst: all worries aside ! We gaan naar Keulen. Nu, zometeen. Liefje slaapt nog, da's ook niet zo'n wonder want het is nog geeneens zeven uur én een vrije dag. Over een uurtje of zo vertrekken we. We gaan shoppen, we gaan flaneren, terrassen, eten, drinken, genieten, rondkijken en een beetje thuiskomen. Ik heb iets met Keulen. Keulen is hmmmm. Ik kan het niet uitleggen. Zondagavond zijn we terug op post. Tschüss !

Vreemd
Bijna iedereen in het bedrijf - op twee of drie mensen na - weten dat ik vertrek. De meesten hebben het van mij gehoord, een paar via via. De reacties op mijn vertrek zijn op z'n zachtst gezegd uiteenlopend. Sommigen reageren vreemd door een simpele en korte 'oh', anderen - van wie ik het niet had verwacht - reageren alsof ze een grote vriendin kwijtgeraken. Raar hoor.

Nieuw...
Morgen een eerste sollicitatiegesprek bij een productiehuis. Jipppieee ! Fingers crossed...

Arm Vlaanderen...
Borsten. Veronique De Cock. Vals. Siliconen. Lief. BV. Saint-Tropez.
Voilà. Gegarandeerd honderd hits méér op deze site vandaag. Aanleiding tot dit opsomminkje is het onwaarschijnlijke verhaal dat bij Freek te lezen is. Hij kreeg een boos lief van mevrouw De Cock in zijn inbox. Hij moest blijkbaar hoognodig zijn frustraties kwijt en begon ook nog - in slecht Nederlands if I may add- te dreigen met allerlei stoere taal. Sommige mensen hebben echt niks anders te doen, vrees ik. Sommige mensen willen wel erg graag meegenieten van de faam van hun naasten, vrees ik. Nu, het weze hun gegund hoor, daar niet van, maar alle gekheid op een stokje: deze stoot vind ik toch bijzonder humoristisch hoor. A la bonheur !

Toestemming
Alleen thuis. Woensdagavond, acht uur. De bel. Politie voor de deur.
- Bent u Katrien G. ?
- Ja, dat ben ik.
- S. kent u die?
- Ja, die ken ik, da's mijn liefje.
- Ik heb van de gemeente gehoord dat hij zich hier wil laten inschrijven.
- Ja, dat zou kunnen.
- Mag die hier komen wonen, madammeke? Ik heb uw toestemming daarvoor nodig.
- Allez ja, hij mag.
- Is 't nen braven? (met een knipoog erbij)
- Jaja, hij mag blijven (lach een beetje)
- Allez vooruit, wil u dan hier ne keer tekenen alstublieft madammeke?
(zet handtekening op bedremmeld papiertje)
- Allez seg, nog ne goeienavond he madam !
- Dag meneer ...
- En veel geluk samen he !
*glimlach*

Flair
Moet je zeker eens proberen: in een bedrijf met uitsluitend mannen: de flair kopen, hem achteloos op tafel leggen, als één van hen er een opmerking over maakt, zeggen dat je 'm gekocht hebt voor de Performa-condoom die je er gratis bij kreeg, en daar bovenop nog eens zeggen dat je die Performa's wel al eens eerder probeerde. Hilariteit gegarandeerd ! Goed voor een hele middag geharrewar...

The *S*word
Hebt u ook altijd meer zin in seks wanneer het net niet kan? Net zoals je meer zin hebt in chocolade als je er geen in huis hebt?

Jarig !
M.C. Escher is jarig vandaag. Of hij zou jarig geweest zijn. Dat zou ik niet geweten hebben zonder de leuke headers van google. Lang leve Google ! En Escher natuurlijk ook. Maar da's al te laat zeker he?

Wow !
Iets na negenen kom ik ons kantoor binnengewandeld. Niet slecht gezind, maar ook niet supervrolijk. Ik groet iedereen en begin aan mijn eerste koffie. Alles in orde? Ja hoor, dankje. En toen ineens een compliment van de man die nooit complimenten geeft. De man die nooit zijn hoofd opheft en altijd naar zijn schermen kijkt. De man die als asociaal omschreven kan worden. De man die nauwelijks praat, die nauwelijks beweegt, de man die altijd altijd in zijn kantoortje zit. Een compliment van hem vind ik een groot compliment. En ik werd vrolijk.

Gezien in een labo
"Examine the content, not the bottle."

Spaarpot
Liefje is zaterdag helemaal verhuisd. Helemaal. Op mijn brievenbus hangen vanaf zaterdag twee namen, in plaats van alleen de mijne. Zo ook op de deurbel. Al zijn kleren zijn verhuisd, zijn cd's, boeken, prulletjes, én zijn spaarpot. Leeg helaas, maar wel een spaarpot. Het is een hond. Een stenen, blauwe hond. Niet echt mooi, maar wel een spaarpot. Hij wilde hem niet meenemen. "Zet maar op zolder," mompelde hij. Maar hij is meeverhuisd. Nu kunnen we gaan sparen. Als we nu ieder stuk van twee euro in de blauwe hond steken, kunnen we misschien op het einde van elke maand iets leuks doen. Iets leuks. Natuurlijk kunnen we sowieso iedere maand iets leuks doen. Iedere dag voor mijn part. Maar nu kan het structureler. Systematischer. Maar wat doen we dan op het eind van iedere maand? Wat zullen we ermee doen?

Close...
... but never close enough. Het weekend is zo dichtbij dat het voelbaar is, tastbaar, ruikbaar, maar ongrijpbaar. Altijd ongrijpbaar. Nooit binnen handbereik. Nog anderhalf uur, maar dat lijkt nog zolang. En eens het er dan is, datgene waarnaar ik zo verlangd heb, dan is t meteen weer weg. En dan begint het hele verlangen weer opnieuw. Een mens blijft bezig he....

En...
En vannacht heb ik van madonna gedroomd. Ze was een goeie vriendin van me. En we waren in een club en we amuseerden ons. Is er een psychiater in de zaal...?

Kus
Ik heb een man gekust vannacht, in mijn droom. Het was niet mijn liefje. Ik schrok.

Hoog
Het zit me nogal hoog, die hele werksituatie. Ik vind er niks leuk aan. Zeven weken zonder werk is lang, maar niet zo lang dat ik zou verhongeren. Lang genoeg om een groot stuk van mijn reserve te knabbelen. En daar gaat het niet eens om. Ik vind het kut dat ik weer opnieuw zal moeten beginnen. Weer nieuwe mensen. Weer nieuwe werkplek. Weer nieuwe bazen. Weer wennen en inwerken. En nu had ik hier net mensen die ik leuk vond, bij wie ik me thuis voelde, en een job die me heel goed lag.
Vandaag baal ik nog even door. Morgen zal ik weer vrolijk zijn. Deal?

België saai?
Leuk.
Gevonden via Bart

Freelancen
Baas heeft net gemeld dat hij geen werk heeft voor mij van één juli tot 15 augustus. Zeven weken geen werk en dus ook geen inkomen. Nu klinkt de vraag heel luid in mijn hoofd: snel nieuwe job vinden en wellicht geen vakantie in de Dordogne en wellicht ook na vijftien augustus niet meer hier terug beginnen (er bestaan natuurlijk geen jobs van zeven weken!), of lange vakantie houden en niks verdienen?

Jemig !
Ik had van een vriendin de goede raad gekregen om de mojito's eerst uitgebreid te proeven om de juiste maat te kennen. Twee centimeter rum, één centimeter limoensap, twee schijfjes limoen, twee koffielepeltjes suiker, drie ijsblokjes, zes of zeven (naargelang de grootte) muntblaadjes en opvullen met bruiswater. Dat bleek de juiste verhouding te zijn. Naargelang de grootte van de glazen, moest ik ook de verhoudingen opnieuw becijferen en dus opnieuw proeven. Maar van al die zoetigheid krijgt een mens natuurlijk dorst en die ging ik lessen met bier. Om een uur of tien, wat ik nog redelijk laat vind persoonlijk, voelde ik dat het niet goed zou blijven gaan. Ik werd opvallend vrolijk, opvallend uitgelaten, opvallend knuffelig ook. Ik kreeg boze blikken van mijn mama, die haar dochter nog nooit met een pint -zeker niet uit een flesje- had gezien. Maar ik was thuis en hoefde niet te rijden, dus het kon... Nog later werd ik nog lacheriger en misschien had het feit dat ik niet had gegeten er ook wel iets mee te maken. Ik heb me geamuseerd, ik heb gelachen en gepraat en geknuffeld en uiteindelijk geslapen. Maar o jee, zondagochtend. Mijn evenwichtsgevoel had ik nog steeds niet helemaal terug, bij de gedachte aan eten, werd ik misselijk en dorst, zoooveel dorst ! Pas tegen de late namiddag kwam ik en mijn hoofd er een beetje door. Maar t was wel een fijn feestje !

Feessie !
Ooooh, ik heb er zooo lang over moeten zwijgen. Ik heb wekenlang met een groot geheim moeten rondlopen. Ik heb vaak getwijfeld om er hier over te loggen, maar de vrees bestond dat het zou uitkomen. Dus zweeg ik maar. Me and my big secret. Ik heb een verrassingsfeestje georganiseerd voor de verjaardag van mijn liefje. Die is afgelopen weekend verjaard, dus mag ik het nu vertellen. Wekenlang op voorhand had ik alles geregeld. Liefje zou zaterdag naar zijn ouders gaan om er in de tuin te helpen en tegen de tijd dat hij terug zou komen, zou het huis vol vrienden en familie zitten. En ja hoor, hij trapte er helemaal in. Hij bleef wel iets langer weg dan verwacht, want voetbal, u weet wel, maar toen ie dan toch eindelijk thuis kwam, weerklonk een luide "Surprise !". De verrassing was compleet. Het feestje is leuk geweest, vond ik zelf. Veel vrienden, collega's en familie, veel mojito's, bier en chips, en fijne eighties-muziek. En toen ineens was daar de zondagochtend. En de kater...

Weg !
Gisteren een nieuwe reis geboekt, wegens de vorige in t water gevallen. De nieuwe tocht zal ons tot in de Dordogne brengen. Een hotel alweer met kasteelallures, een grote statige dreef, een heel park als tuin, een binnen- en buitenzwembad, en een regio waar heel wat te bekijken is. Maar vooral: rust, rust en rust. Liefje en ik gaan op vakantie ! Nog vijf weken wachten. En werken.

Vier dagen
Vandaag zijn vier dagen vakantie begonnen. Uren die ik extra heb geklopt de jongste dagen, neem ik vandaag op. Ik heb alle collega's verwittigd, alle mensen waarmee ik samenwerk aan het programma weten dat ze niet op mij hoeven te rekenen vandaag. Mijn mail staat doorgeschakeld naar mijn collega, mijn telefoon ook. Ik ben er alleen vrienden en familie vandaag, niet voor anderen. Pas dinsdagochtend, of misschien al maandagavond - laat - zal ik terug denken aan mijn werk. Nu niet. Eerst vakantie.

Ik baal !
O wat ben ik aan het balen. Ik heb er echt de pest in. Ik ben nu drie jaar freelancer en al minstens even lang ben ik niet meer met vakantie geweest. Wel eens een lang weekend thuis, of een weekendje parijs zoals voor kort, maar een echte vakantie was er al lang niet meer bij. De laatste vakantie die ik wél had, was helemaal alleen, met de auto, zonder geld, mijn neus achterna. Ik ben beland in Bretagne met een kapotte auto die ouder was dan ikzelf en regen. Veel regen. Van pure ellende ben ik na vier dagen teruggekeerd. De auto heeft het sindsdien begeven. Ik had het reizen een beetje opgegeven. Zaterdag ben ik met liefje dan toch een vakantie gaan boeken. Opnieuw weinig budget, dus het idee van een rondreis op de Griekse Cycladen, hebben we al gauw weggeschoven. Gelukkig was de mevrouw van het reisbureau heel erg geduldig en vindingrijk. Ze kwam uit op een vakantie in de Auvergne, Frankrijk. Ik was er op slag echt helemaal weg van. Ze had een paar vrienden van haar er ook al heen gestuurd en ze kon het echt helemaal aanraden. Hele mooie omgeving, helemaal niet toeristisch, prachtig hotel, rustig, uitstekende keuken, aangenaam klimaat, echt precies wat ik zocht. Ik loop me sinds zaterdagmiddag te verheugen op die heerlijke vakantie die er over zes weken al aankomt. Enige twijfelpunt was nog de beschikbaarheid van de kamer, maar dat zou volgens Vera-van-het-reisbureau wel goedkomen. De plaats moest per fax aangevraagd worden en als dat het geval is, is de kans op slagen behoorlijk groot, zei ze. We betaalden al een voorschot en we waren gelukkig. Helemaal gelukkig. Eindelijk vakantie. En geen groot hotel vol met duitsers die hun hele cultuur hebben opgepikt en op hun vakantiebestemming hebben neergeplant. Geen kwaad woord over duitsers hoor, maar trop is teveel. Net belde Vera-van-het-reisbureau dat het hele hotel voor onze volledige vakantieperiode al is volgeboekt. "Augustus kan nog wel," voegde ze eraan toe. Augustus kan voor ons niet. Dit is echt klote, klote, balen !

Grrmbl
Geen zin om te loggen. Slecht gezind. Aanvaring met baas, alweer. Sorry. Will be back later. Niet nu.